Przygoda myszek polnych.

Myszki na polu piszczały,

że nie chcą już do mamy,

że plony z pola już nie smakują,

że złe się po nich czują,

że one chcą do miasta do ludzi,

ta jedna wciąż o serku marudzi.

Tak myszki dwie małe ruszyły wnet w drogę

i napotkały na stonogę.

Stonoga im rzecze: „Myszki polne.

Robicie sobie wolne?”.

„Tak właśnie gnamy przed siebie,

marzymy o pysznym serku,

będziemy w siódmym niebie”.

„Ruszajcie zatem w drogę,

pozdrówcie inna stonogę”.

Ruszyły myszki raz i dwa,

i dalej, i dalej, i hopsasa.

Z daleka już widać domki przed miastem,

więc myszki już ani myślą tak stać,

lecz dalej gnać i gnać.

Podeszły cichutko pod domek malutki,

bo czują już zapach pyszny pyszniutki.

To serek tak pachnie co w kuchni na stole,

leży i czeka na swoją dole.

Okienko w tym domku jest uchylone,

wiec hyc już myszki zadowolone,

na stole obok serka lądują.

Wtem nagle wielki, ogromny i zły,

kot na nie prycha podnosi ryk.

Uciekły wiec myszki co w nogach sił,

a kotek na stole dalej był.

I zerka przez okno i śmieje się w pas:

„Kochane me myszki ucieczka w sam raz!”.