Misiowe smutki.

Pluszowe Misie w kącie siedziały,

 bawić się z dziećmi wcale nie chciały, 

i tak cichutko prowadzą rozmowę,

naprawdę mówią, daję mą głowę!.

 „Dzieciaki wcale nas nie kochają,

 zabawki teraz same zostają.

 Same się bawią, same śpiewają,

same prowadzą z sobą rozmowy,

 no kogo tu zabrać w ten świat bajkowy?".

 „Ja chętny, ja chętny!” - pajac podskoczył.

 „Ja druga, ja druga!” - piłka się toczy. 

„My także, my także!”- pojazdy już gnają. 

A my następni!” - pluszaki zmierzają.

 „My chcemy, my chcemy!” -lalki pisnęły.

 „A jakże, a jakże!” - książki machnęły.

Wtem do pokoju wchodzi Anusia,

Zosia i Kasia i Borys i Krysia, 

a zabaw końca nie widać wcale,

i wszyscy się bawią bawią wspaniałe.

Wnet miś pluszowy w górę wędruje, 

a potem w ramionach Ani loduje.

„Tak kocham Ciebie Misiu wspaniały!. 

Nie, dzieci o Was nie zapomniały!”.